NEW
 
Omdat we gisteren al naar CPH gereisd waren konden we vandaag lekker uitslapen en op een normale tijd weer terug naar Kastrup om verder te reizen naar New York.
 
Van de drie grote vliegvelden in New York stad (JFK, La Guardia en Newark) vliegt SAS volgens mij alleen naar degene het verst buiten de stad, namelijk Newark (NEW).
 
Maar eerst dus terug naar Kastrup. Vliegen is de laatste tijd wel meer omslachtig geworden met alle uitgebreide controles. Dus na eerst alle formulieren voor een reis naar de VS te hebben ingevuld bij het inchecken, daarna door de bekende poortjes: schoenen uit, riem uit, laptop uit de tas enz. En toch werd ik er weer uitgeplukt om verder gefouilleerd te worden.
 
Niets gevonden natuurlijk dus door naar de gate voor het vliegtuig naar New York. Daar afscheid genomen van twee collega’s die eerst naar Washington zouden vliegen. Bij de gate voor vliegtuigen naar Amerika is een tweede veiligheidscontrole. Mijn collega’s konden min of meer zo doorlopen, maar ik werd er weer uitgeplukt voor verdere controle: weer schoenen uit, weer de riem af, weer de laptop enz uit de tas....
 
Maar deze keer moest ik ook alle elektrische apparatuur aanzetten om te bewijzen dat ze toch echt waren wat ze leken te zijn: de laptop opstarten, foto’s maken met de camera, muziek luisteren op de iPod en mijn mobiel laten zien.... En daarna weer schoenen en alles aan.
 
Pfoe...
 
Lange vliegreis naar New York. SAS haalt het echt niet bij de KLM. Het vliegtuig was een redelijk nieuwe Airbus, maar bijvoorbeeld zonder individuele ventilatie in een toch wel warm vliegtuig.
 
Toen ik naar Japan ging vorig jaar met KLM in een Boeing 777 konden iedereen ook mooi zelf kiezen welk film ze wilden zien. Dat gaat ook in een Airbus, maar d’r zijn vaste begintijden voor films, en je kunt ze ook niet pauzeren enz.
Gelukkig had ik de enige stoel in het vliegtuig naast een lege stoel, dus lekker veel plaats.
 
Ook de service aan boord van SAS is gewoon wat minder (er wordt minder eten geserveerd en gewoon algemeen wat norser).
 
Vervolgens de immigratiedienst. Toen ik de eerste keer in Amerika woonde betaalde ik op het laagste punt 0.97 dollar per gallon (3.79 liter), maar afgelopen jaren zijn de prijzen voor benzine natuurlijk fors omhoog gegaan, en is de benzine een stuk duurder geworden, wel meer dan 3 dollar per gallon op een gegeven moment. Ok, da’s nog steeds slechts een halve euro tot een euro per liter, maar flink meer dan eerst. De oliebedrijven zijn dan ook niet echt populair in de VS.
 
Dus toen de immigratieambtenaar vroeg wat ik kwam doen (“business or pleasure”) en ik zei dat ik voor werk kwam vroeg hij me wat voor werk ik deed: olie en gas.
 
Waarop hij achterover in zijn stoel leunde, zijn hoofd schudde en zei “ U meneer, bent hier niet welkom”.
 
Ik mocht natuurlijk uiteindelijk wel het land binnen.
 
Gedeelde taxi naar de stad genomen (lange file, ongeduldige chauffeur die op alle andere verkeersdeelnemers wel wat aan te merken had) en daar een andere collega en zijn vriendin ontmoet.
 
‘s Avonds om potentiële jet-lag te vermijden redelijk laat in een pub in de stad geweest en door de lijst met cocktails gegaan. Tot ik zo moe was dat ik zeker wist dat tijdverschil of geen tijdverschil ik heerlijk tot de volgende ochtend door zou slapen.
 
 
Weer een beetje thuis
Zaterdag, 7 oktober 2006