Met de kajak naar het werk
 
Het vakantieseizoen is nu echt bezig. Niet als je naar het weer kijkt, maar meer duidelijk op de parkeerplaats op het werk (zomerstudenten hebben geen auto). Dus eigenlijk een rustige week geweest, waarin ik niet zo veel heb gedaan, behalve wat gerommeld (tent opruimen, en kleren uitzoeken van alle reizen van de laatste tijd)
 
De zwemhal is al de hele zomer gesloten, en ook squash is niet echt een zomersport, dus de laatste tijd wat minder actief geweest.
 
En ik had al een tijdje gezegd dat ik van de zomer wel een keer met de kajak naar het werk zou gaan. En omdat het zo rustig was, kon dat nu wel mooi een keer.
 
GPS en alles gepakt, en rond 8.00u ‘s ochtends vertrokken, met een flauwe zon, die het na zo’n 300 meter al voor gezien hield. Alles ging heerlijk voorspoedig het eerste uur, maar daarna begon het pas ECHT te waaien! Flink wind tegen en schuin van voren.
 
Ten noorden van de Hydro fabriek begon het echt te spoken, het zicht werd af en toe minder dan een paar 100 meter, en ook al was ik dan min of meer “beschermd” tussen vaste land en Karmøy, toch werd het steeds moeilijker om koers te houden...
 
Uiteindelijk niet langer tegen de wind gevochten en mijn plan om dwars de inham over te steken opgegeven en me richting het diepst van de inham laten blazen, terwijl ik toch nog steeds verder zuidwaarts ging. Uiteindelijk een punt gevonden waar ik de kajak weer met de kop tegen de wind en golven in kon krijgen en me zo de inham uit gekajakked. Hard werken, en langzaam (3 km/u) vooruit, maar uiteindelijk kwam ik dan toch Hydro voorbij, met wit schuim op bijna elke golf, en na 2.5 uur eindelijk op het werk.
 
Gedoucht, gewerkt, en gezien hoe de wind draaide van zuid-oost naar zuid-west. Terug met de kajak ging een stuk sneller (1 uur 3 kwartier) maar toch flink aanpoten om de kajak stabiel te houden in de golven (dit keer kon ik de grote inham wel dwars over steken, dus ik spaarde zo’n 2 kilometer; geen wonder dat ik sneller thuis was). Maar toch altijd uitkijken, want soms word ook de peddel flink gegrepen door de wind terwijl je ‘m omhoog houdt. En dat gebeurd altijd onverwacht...
 
Gedoucht (#2) en vervolgens opgehaald door een collega voor een avond Strawberry Daiquirí drinken bij mijn collega. (ze hadden net een nieuwe mixer gekocht die ze wilden uitproberen. Wie ben ik dan om daar “nee” tegen te zeggen?)
 
 
Kajak
Vrijdag, 27 juli 2007