Na een vermoeiende reis naar Kopenhagen ben ik weer thuis. Heb een vliegtuig eerder genomen dan de anderen omdat ik vandaag ook nog vergadering met de Raad van Bestuur in Noorwegen had, dus ik moest al om 06.30 uur op Kastrup zijn.

 

Het bezoek was volgens mij wel goed gegaan, behoorlijk veel in een donkere vergaderruimte gezeten. Was wel even wennen hoor, vergaderen met Zweden, Denen en Noren tegelijkertijd. Ieder spreekt gewoon zijn eigen taal tijdens de vergadering. Het verstaan van het Noors gaat gewoon goed, die taal spreek ik wel.

 

Het Zweeds is dan ook niet meer zo moeilijk. Ze schrijven veel dingen anders, maar om te verstaan lijkt het veel op het Noors. Het klinkt alleen wat meer “Pippi Langkous”-achtig.

 

 

En dan zijn er natuurlijk kleine verschillen tussen de verschillende talen. Bijvoorbeeld in Noorwegen en Zweden is ontbijt “frokost”. Net als in het Duits. Maar voor de Denen betekent “frokost” weer “lunch”. [voor “ontbijt” gebruiken zij “morgenmat”, oftewel, ochtendmaaltijd...ook weer niet onlogisch].

 

Een ander verschil is het werkwoord “må”. Voor een Zweed is dit “mag”, voor een Noor is dit “moet”. Een standaardgrap is dan ook een Zweed die aan een Noor vraagt of ‘ie mee mag:

  “må jeg bli med?”

Waarop de Noor in alle vriendelijkheid antwoord

  “Nee natuurlijk niet!”

 

Want voor een Noor vraagt die Zweed “MOET ik mee?”