Pinksterzondag. Gisteren was het dus behoorlijk misgelopen met het eten kopen, maar gelukkig had mijn Zweedse collega ook boodschappen gedaan dus alles bij elkaar komt dat wel goed.

 

Eigenlijk al heel lang niet met haar gesproken, en ook met het plannen van dit reisje was dat er niet van gekomen, dus maar op advies van collega’s richting de Etne berg gereden. Daar gaat een oude, smalle weg omhoog die is aangelegd toen daar de waterkrachtcentrale werd gebouwd. Oh ja, Etne is trouwens in richting van Vågslid waar veel berghutten staan. Een bekende route dus, met het laatste stuk nieuw, over een spannend en smal weggetje omhoog.

 

Daar aangekomen de auto geparkeerd, wandelschoenen aan en wat proviand meegenomen. Eerst een tijdje het pad gevolgd en daarna van het pad afgeweken en langs verschillende meertjes gelopen richting de sneeuwgrens.

 

Later/laat weer terug bij de auto, en daar op een picknickbank met een campingbrandertje eten klaar gemaakt. Snel even de tent opgezet (“wild kamperen” is hier toegestaan) en met een fles wijn een mooi plekje opgezocht om daar het uitzicht te bewonderen. Mooie rode zonsondergang bekeken. En omdat de nachten zo kort zijn zaten we daar nog toen de zon al weer opkwam. Wel apart :)

 

Koude nacht! Ik had namelijk mijn lekkere warme slaapzak weggeleend aan mijn collega die het koud had. En dus kreeg ik haar dunne zomerslaapzak...die ik kennelijk ook nog eens per ongeluk binnenstebuiten om had gedaan.